vrij letterlijk

Ja toch even tussendoor meepakken opdat het in de archieven staat. De krant van Rijn-cruisend Nederland publiceert namelijk de ene aantijging na de andere in hun doorlopende jacht op MeToo'tjes om de losse zaterdagverkoop mee op te krikken, maar is dat niet eigenlijk een onverwerkt intern trauma dat is veroorzaakt door hun vorige hoofdredacteur? Die vreselijk vrome Vlaming Vandermeersch, die altijd zo gewetensvol zat mee te knikken met Matthijs van Nieuwkerk - die we inmiddels ook op een andere manier hebben leren kennen - was namelijk niet vies van een beetje schreeuwen, schelden, kleineren en dus ook: met middelgrote elektronische objecten schuifgooien naar mensen die waagden Zijne Onkreukbare Zetbazigheid van correcties & aanvulling op zijn gedrag te voorzien. Het blijft een wonderlijk volkje, die Alleen Maar Nette Mensen.

Ook de redactie aan het Rokin is volkomen verrast, weten bronnen ons te whatsappen.

Ooit begon de route van de Belg naar de Basisweg enorm veelbelovend. Er lekte in zijn begindagen een supergemotiveerde dreigmail van Vandermeersch uit naar GeenStijl, waarin hij TL;DR opschreef dat NRC drie keer de Volkskrant moest worden. Maar toen gingen ze van Rotterdam naar Rokin, begon hij een treurig tosti-restaurant dat een culinaire recensie van GSTV's Tom Staal niet kon doorstaan en nadat Egeria (waar ze Vandermeersch weinig liefkozend "hun zetbaasje" noemden) het pand door de achterdeur verliet om het Mediahuis door de voordeur binnen te laten, werd de ooit zo gevierde broadsheet een staatscourant voor eurofiele propaganda, doorgeslagen Russofobie en een ongebreidelde angst voor het internet, waar ze achter ieder volks account een trol vrezen. In die Egeria-tijd liepen ontevreden NRC-redactrices nog wel eens leeg tegen GeenStijl over de kudtcultuur bij de krant, maar niemand durfde on the record te getuigen.

Terwijl Adriaantje Vandermeersch in zijn blauwe acrobatenblouse tussen gelijkgestemde geriatrische hasbeens bij DWDD vast probeerde te houden aan het eroderende narratief van de generatie '68, smeedde Mediahuis ongetwijfeld plannen om de vissenkom aan het Rokin te sluiten en de NRC-redactie een verdieping in het Basisweggebouw te geven, naast die andere krant met het twijfelachtige oorlogsverleden. Het zal ons benieuwen hoe de gefrituurde broccoli in de TMG bedrijfskantine zal bevallen bij het oude pijprokersgilde van Heldring. 

De adjunct vertrekt overigens ook en voor beiden is nog geen opvolger, dus het zal ons niet verbazen als dit niet helemaal in goede vrede & verstandhouding is gegaan, en er een grote(re) schifting aan zit te komen bij NRC. Die bezem komt jaren te laat, maar enfin. Als dank voor bewezen diensten maken ze hem correspondent in Frankrijk. Dat is zeg maar een soort vroegpensioen (want dat salaris van een half miljoen krijgt ie echt niet mee, lijkt ons) met veel lunchwijntjes en stokbrood met zachte brie, waarbij zijn enige uitdaging zal zijn dat hij de Gele Hesjes moet zien te ontwijken om het hoogbejaarde abonneebestand wijs te blijven maken dat Macron de verlosser van het Europese ideaal is. Allez, we hebben gelachen. Au revoir, elitaire ruft!
UPDATE: Afscheidsspeech.